สมองจอมขี้เกียจ

เบิ้ลซะสามโพสเลยวันนี้ (สะสมความขี้เกียจมานานแล้ว ขอปลดปล่อยในคราวเดียว)

อย่างที่บอก เราจะเล่าเรื่อง "เจ้าสมองจอมขี้เกียจ"


เริ่มจาก สมมติว่านางสาวเอ เล่นเปียนโนไม่เป็นเลย แต่อยากเล่นให้เก่งให้ได้ นางสาวเอเลยไปลงทะเบียนเรียนเปียนโน พลางคิดในใจ "ชั้นจะต้องเก่งเปียนโนให้ได้ล่ะงานนี้" แล้วเรียนต่อเนื่องทุกวัน วันละสองชั่วโมง เป็นประจำเลย เพื่อนๆ คิดว่า อีกสองปีข้างหน้า นางสาวเอจะเล่นเปียนโนเก่งขึ้นไหม?

แน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง ก็เก่งน่ะสิ!

แน่นอนว่าในวันแรกๆ นางสาวเอก็จะยังเล่นไม่ค่อยเป็น
อาทิตย์นึง...ก็น่าจะดีขึ้น
หกเดือนผ่านไป...น่าจะดีกว่าวันแรก

นี่แหละ คือกการที่เส้นใยสมองเริ่มสร้างแล้ว! แต่สมองมันก็เอาใจเจ้านายนะ คือ พอเราไปเรียนบ่อยๆ ปุ๊บ พอมือจะแตะเปียนโนเนี่ย เส้นใยสมองก็จะสร้างออกมารอเลย แล้วขอถามอีก ถ้าเปิดอยู่มาวันนึงนางสาวเอยุ่งมากจนไม่มีเวลาเรียน .....ผ่านไปสองปี คิดว่านางสาวเอยังเล่นได้เอยู่หรือเปล่า?

ถามมาได้ ก็ต้องลืมหมดแล้วแหงๆ!


เพราะอะไรน่ะเหรอ เจ้าเส้นใยสมองจะเกิดอาการแสนรู้(เกินเหตุ) คือ มันจะคิดว่า "โอ้...เส้นใยสมองเส้นนี้ เจ้านายเราไม่ใช้แล้วนี่หว่า งั้นจัดการตัดทิ้งเลยดีกว่า เก็บไว้ทำไม"

กร๊ากกก ไม่จิ๊งงงงงง


การทำงานของสมองก็เทียบได้กับการทำสวน บ้านไหนมีสวนสวยๆ ก็แสดงว่าเขาต้องตัดแต่ง ดูแลสวนนั้นอยู่เสมอ ไม่ใช่ว่าปล่อยต้นไม้มันขึ้นตามมีตามเกิด หญ้าขึ้นยาวรกรุงรัง

สมองก็เช่นกัน มันทำงานเหมือนนักจัดสวน

คือ เมื่อมีกิ่งไหนเติบโตขึ้นมาปั๊บ แล้วมันคิดว่าไม่น่าจะเป็นกิ่งที่ใช้ได้จริง สมองก็จะตัดแต่งมันทิ้งไป ผ่านกระบวนการจัดสวนนั่นแหละ เหมือนกันกรณีนางสาวเอเรียนเปียนโนอยู่สองวัน พอหลังจากนั้นก็เลิก เส้นใยสมองที่ถูกสร้างขึ้นมาก็จะโดนตัดทิ้งไป ผลก็คืออะไรล่ะ

ก็เล่นเปียนโนไม่เป็นน่ะสิ....


ถึงแม้อีกเดือนนึงนางสาวเอจะกลับไปเรียนใหม่ แต่เส้นใยมันไปแล้ว (โอ...ช่างน่าเศร้า) แต่ก็โอเค กลับไปเรียนใหม่เส้นใยสมองมันก็สร้างขึ้นมาใหม่ แต่ก็เหมือนเด็กมารกเพิ่งหัดเดิน ไม่ใช่การต่อยอดจากเส้นที่สร้างขึ้นมาแล้ว


ว๊ากกก แล้วอย่างงี้เราจะทำยังไงให้เส้นใยสมองมันไม่โดนตัดล่ะ!
คำตอบคือ การดูแลเส้นใยสมองให้เติบโตแข็งแรงนั้น คือการที่เราทำกิจกรรมนั้นต่อเนื่องไปเป็นประจำ เพราะถ้าเราทำต่อเนื่องเป็นประจำ จะเป็นการส่งข้อมูลไปถึงสมอง ผ่านทางร่างกาย สมองรับข้อมูลจากร่างกาย สมองจะรับรู้ว่า "อ้าว นางสาวเอเรียนเปียนโนทุกวันนี่นา" มันก็จะยิ่งสร้างเส้นใยสมองให้ยิ่งเติบโตแข็งแรงขึ้น และเมื่อผ่านไปประมาณ 2-3 อาทิตย์ เส้นใยสมองนี้จะเริ่มอยู่คงทนถาวร

เพราะเดิมทีแล้วเส้นใยสมองจะเป็นเส้นใยเปล่าๆ แต่เมื่อนาวสาวเอเรียนเปียนโนทุกวัน มันจะสร้างไขมันขึ้นมาห่อหุ้มอีกชั้นหนึ่ง และเมื่อมีเจ้าไขมันมาห่อหุ้มแล้วเนี่ย เส้นใยนี้จะคงอยู่กับเราถาวร (กระบวนการนี้จะใช้เวลาอยู่ที่ 21-22 วัน)

นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมคนเราเนื่ย ไปเรียนอะไรเล็กๆ น้อยๆ แล้วพอเลิกเรียนไปก็ลืม ทำไม่ได้ เพราะเส้นใยสมองมันยังไม่แข็งแรง มันก็ถูกลบทิ้งไปนั่นเอง

....คงไม่ต้องสรุปให้มากความ อธิบายได้ง่ายๆ ว่า ทำไมพอเรียน เราก็ลืม พอสอบ เราก็ลืม
ถ้าไม่อยากลืม ก็ต้องบำรุงเส้นใยสมองของคุณมากๆ นะจ๊ะ....