ระบบกับพุทธศาสนา ถึงเวลาหรือยัง?

กราบสวัสดีเพื่อนๆทุกคน และอาจารย์ที่เคารพรัก

วันนี้(ที่post)เป็นวันเข้าพรรษา ผมจึงมีความคิดว่าวันเข้าพรรษาเราทำอะไร วันหยุดธรรมดาวันหนึ่ง? วันสำคัญที่พระสงฆ์จะเข้าจำพรรษาและชาวบ้านจะมาถวายเครื่องจำพรรษา? ส่วนตัวผมการเข้าวัดทำบุญ ผมรู้สึกห่างกับสิ่งๆนั้นมานานมาก คือผมทำบุญปีหนึ่งก็แค่วันเกิดกับวันทำบุญเลี้ยงตระกูล ในปัจจุบันนี้ผมรู้สึกไม่ดีกับพระสงฆ์ในบ้านเมืองเรามาก จากข่าวของพวกมารศาสนาเอยหรือจากที่ผมได้ไปพบเจอมากับตัวเองเอย นั้นทำให้ผมเห็นด้วยว่าถ้ามีการจัดการพระสงฆ์ให้เป็นระบบ อาจจะทำให้พุทธศาสนามีภาพพจน์ที่ดีขึ้นหรือทำให้พุทธศาสนามีความน่าเลื่อมใส และน่าเคารพนับถือต่อไป ผมได้เจอบทความหนึ่งที่เขียนในหนังสือพิมพ์โพสต์ ทูเดย์ เกี่ยวกับความเสื่อมเสียของพุทธศาสนาอันเกิดจากมารศาสนา และการเปรียบเทียบระบบการจัดการของศาสนาคริสต์ ลองอ่านดูละกันครับ

"ผมได้มีโอกาสบวชเป็นพระป่าสายธรรมยุตออกและออกเดินธุดงค์เข้าไปในป่าทำให้ได้เรียนรู้เกี่ยวกับหลักธรรมทางศาสนามากขึ้นกว่าตอนเป็นเด็กวัด การบวชเรียนในคราวนั้นทำให้ผมเข้าใจถึงสภาวะของพระสงฆ์ในปัจจุบันว่าเป็นอย่างไร โดยเฉพาะจากข่าวคราวตามหน้าหนังสือพิมพ์ที่นำเสนอเรื่องราวพระสงฆ์นอกรีตจำนวนมาก และที่สำคัญคือข่าวเกี่ยวกับผลประโยชน์หรือเรื่องชู้สาว คงไม่ใช่มีแต่ผมเท่านั้นที่รู้สึกเศร้าใจและเห็นว่าเป็นสิ่งที่เลวร้ายพุทธศาสนิกชนทั่วไปคงมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน และคงไม่อยากให้มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นในบ้านเราเมืองที่ได้ชื่อว่าเมืองพุทธศาสนาที่สำคัญแห่งหนึ่งของโลก แค่เพียงเพราะมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งนำศาสนามาบังหน้า และใช้เป็นเครื่องมือในการหาประโยชน์ใส่ตัว โดยไม่คำนึงถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้นในวงกว้าง ปัญหาเหล่านี้จะไม่สามารถลดลงได้เลยในหมู่พระสงฆ์ไทย ถ้าหากว่าเรายังไม่มีมาตรการตรวจสอบก่อนรับพระภิกษุเข้าบวชให้เข้มงวดมากขึ้นโดยเฉพาะพระสงฆ์บวชใหม่ที่เรายังขาดการตรวจประวัติอย่างเคร่งครัดจนดูเหมือนว่าใคร ๆ ก็สามารถเข้าสู่เพศบรรพชิตได้แล้วก็มาอาศัยการบวชบังหน้าเพื่อหาประโยชน์ส่วนตน รวมทั้งบทลงโทษสำหรับผู้ที่กระทำความผิด ซึ่งควรจะเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ ภาพลักษณ์ที่สื่อออกมาในปัจจุบันนั้น ได้บ่อนทำลายจนทำให้ภาพพจน์ของแวดวงศาสนาในบ้านเราดูเสื่อมถอยลง โดยเฉพาะเรื่องของความเชื่อถือและความศรัทธาในตัวแทนของพุทธศาสนาอย่างรุนแรง ถ้าเรายังปล่อยให้เป็นอยู่อย่างนี้ต่อไป ผมเชื่อแน่ว่าภายในไม่เกิน 10 ปีข้างหน้า บ้านเราอาจจะพบกับวิกฤตทางด้านศาสนาอย่างรุนแรงที่สุดเท่าที่เคยมีมาก่อน

ผมเคยเป็นนักเรียนในโรงเรียนศาสนาคริสต์ทำให้ผมได้เห็นถึงระบบการจัดการ การบริหารต่าง ๆ ของศาสนาคริสต์ และต่อมาในช่วงหลังผมได้มีโอกาสพูดคุยกับเหล่านักบวช ทำให้ผมได้ทราบถึงการบริหาร การตรวจสอบ และการจัดการปัญหาของพระในศาสนาคริสต์ ที่ทำให้เห็นว่าเป็นการบริหารและการจัดการที่เป็นระบบและมีประสิทธิภาพมาก แตกต่างจากระบบของศาสนาพุทธในบ้านเราโดยสิ้นเชิง และผมคิดว่าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่ทำให้ศาสนาคริสต์สามารถดำรงอยู่ย่างถาวรได้ในระยะยาวการรับนักบวชเข้ามาในศาสนาคริสต์หรือแม้แต่การสร้างโบสถ์หรือวิหารขึ้นมานั้น จะต้องผ่านการประชุมหารือกันในหมู่นักบวชและมีการพิจารณาวางแผนอย่างเป็นขั้นตอน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาขึ้นมาในภายหลัง แต่สำหรับบ้านเราดูเหมือนว่าตรงกันข้ามการจัดตั้งวัด สำนักสงฆ์สามารถทำกันได้อย่างง่ายดาย จนแทบจะไม่ต้องผ่านกระบวนการใด ๆ ทำให้เกิดการทับซ้อนขึ้นมาจนทำให้มีจำนวนวัดมากเกินความจำเป็น และปัญหาใหญ่ที่จะตามมาภายหลังก็คือในเมื่อจำนวนวัดมีมากขึ้น จำนวนพระสงฆ์จะมีมากขึ้นตามไปด้วย ทำให้ไม่สามารถควบคุมคุณภาพของพระและวัดให้อยู่ในมาตรฐานที่ดีได้ เป็นเหตุให้เราพบเห็นปัญหาเกี่ยวกับการเสพเมถุน หรือแม้แต่การหาผลประโยชน์เข้าตัวเองจำนวนมากเลยทีเดียว และยิ่งเลวร้ายก็คือการที่พระบางรูปประพฤติในสิ่งที่ไม่ควร จนภาพลักษณ์ของพระสงฆ์ในบ้านเราดูเลวร้ายลง ทำให้สิ่งดี ๆ ของพระพุทธศาสนาที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานกว่าสองพันห้าร้อยกว่าปีต้องมัวหมองด้วยคนเพียงไม่กี่คน ถ้าวันนี้เราอยากจะมาเยียวยาและทะนุบำรุงพุทธศาสนาให้ดีนั้น จะต้องมีการสร้างระบบและมาตรการที่จะควบคุมและตรวจสอบในการจัดการทางด้านพุทธศาสนาให้ดีและเคร่งครัดขึ้น"